ஆலமரமும் விழுதுகளும்!

(சு)வாசிக்கப் போறேங்க என்ற தலைப்பில் புத்தக வாசிப்பில் எனக்குக் கிடைத்ததை சொல்கிற வலைப்பக்கங்களாக கொஞ்சம் எழுத ஆரம்பித்ததில் கிட்டத்தட்ட ஒரு வருட இடைவெளி!புதிய பதிவுகள் எதுவுமில்லாமல் இருந்தாலும்  இந்த ஒருவருடத்தில், வந்து எட்டிப்பார்த்துவிட்டு, அப்படியே கொஞ்சம் பழைய பகிர்வுகளை (சு)வாசித்துச் சென்றவர்கள் கொஞ்சம்பேர் இருக்கிறார்கள்!வாசிப்பனுபவம் உள்ளவர்களால் கவனிக்கப்படுவதில் மகிழ்ச்சியே! அவர்களுக்கு  என்னுடைய நன்றிகலந்த வணக்கங்கள்.

2009 இல் என்னுடைய மகன் சென்னைப் புத்தகக் கண் காட்சிக்குப் போய் விட்டு வந்த அனுபவத்தைத் தொட்டு ஆரம்பித்ததில், புத்தகங்களை வாசிப்பது என்பது ஒரு அனுபவமாக வளராமல், நானும் புத்தகக் கண்காட்சிக்குப் போனேன், இத்தனை ஆயிரம் ரூபாய்க்குப் புத்தகங்களை வாங்கினேன், மூன்றாம் வருடம் வாங்கிய புத்தகங்களே இன்னமும் வாசிக்கப்படாமல் இருக்கின்றன என்று பெருமையாக டம்பம் அடித்துக் கொள்கிற போக்கைப் பார்த்தபோது,(சு)வாசிப்பது எப்படி என்றே நமக்குத் தெரியவில்லை என்ற உண்மை மிகப்பலமாக உறைத்தது.

வலைப்பதிவுகளை வாசிப்பவர்களில் பெரும்பாலானோர்  நீளமான பதிவுகளை வாசிப்பதில்லை, அப்படியே வாசிக்கிற பதிவுகளிலும் மிக மேலோட்டமான வாசிப்புத்தான் என்பதும், வாசித்த விஷயத்தில் பாதியைக் கூட உள்வாங்கிக் கொள்வதில்லை. பின்னூட்டங்களில் பெரும் பாலானவை கூட, பதிவில் அங்கே இங்கே ஓரிரு வரிகளை உருவி எடுத்துப்போட்டு, ஆஹா! அருமை என்றோ இல்லை என்றோ முடித்து விடுகிற அவசரத்தின் அள்ளித்தெளித்த கோலம் தான்! 

எதையும் முழுமையாக வாசிப்பதில்லை என்பது போய், ஒரே நேரத்தில் ஒரு நூறு இடங்களில் எதையாவது பின்னூட்டமாக எழுதித் தங்களுடைய இருப்பைக் காட்டிக் கொள்வதென்பதே, வாசித்ததாகக்கருதப்படுகிறது! இதெல்லாம் நன்றாகத்   தெரிந்த விஷயம் தான் என்றாலும், இந்த போலித் தனத்தின் முழுப் பரிமாணத்தைக் காணும் போது நிறையவே அதிர்ச்சியாக இருக்கிறது.

தவிர, ஒரு வலைப்பதிவு என்பது, ஒரு மனிதன் தன்னுடைய எண்ணங்களைத் தன்னுடனும், பிறருடனும் ஒரேசேரப்பகிர்ந்து கொள்கிற ஒரு பொது வெளி! Open and Loud thinking!இந்தக் கருத்துடன் உடன்பட முடிகிறதோ இல்லையோ,பதிவுகள் நிச்சயமாக ஒரு கை ஓசை அல்ல!ஒரு கருத்துடன், உடன் படுகிறவர்கள் அல்லது முரண்படுகிறவர்கள் என்று எப்படியானாலும் ஒரு விவாதத்தை முன்வைப்பது தான் வலைப்பதிவுகளின் சாரமே!

ஏதோ ஒரு ஆவல் உந்த, ஒரு வலைப்பதிவைத் தொடர ஆரம்பித்து விடுகிறோம், சரி!இப்படிப் பின்தொடர்பவர்களாக இருந்து, அல்லது இத்தனை  நூறு அல்லது ஆயிரம் பின்தொடர்பவர்களைப் பெற்ற பதிவராக இருந்து விடுவதால் மட்டும் என்ன இருக்கிறது?பின்தொடர்கிறவர்கள் என்றால் எதில்? எதுவரை?

தொடர்பவர்களுக்கும் தொடரப்படுகிறவர்களுக்கும் ஒரு நேரடியான உரையாடல், ஒரு உயிரோட்டமான தொடர்புகள் இல்லாமல் இந்த ஃபாலோயர்ஸ்  பட்டியல் அல்லது எண்ணிக்கையில் ஒரு பயனும் இரு தரப்புக்குமே இல்லை!அப்படியானால், நாம் பதிகிற பதிவுகளால், ஒரு சிறிய சிந்தனை, உரையாடல், தாக்கத்தைக் கூட ஏற்படுத்த முடியவில்லை என்றால் எழுத்து நம் கைவசப் படவில்லை என்று ஒப்புக் கொண்டு, மௌனமாக இருந்து விடவேண்டியது தானா?

வால் நீளமாக இருப்பது நல்லது என்று ஆரம்பித்து ஒரு பதிவு, சுமார் முப்பது மாதங்களுக்கு முன்னால் எழுதியதை மீள்வாசிப்புச் செய்ததில், பல விஷயங்கள் தெளிவாகின.

எந்த ஒரு பெரிய சாதனை, முயற்சி, வெற்றி என்று சொல்லப்படுவதற்கும் பின்னால், இந்த மாதிரி ஆயிரம் உண்மையான பின்தொடர்ந்து வரும் நண்பர்களைச் சம்பாதிப்பதில் தான் ஆரம்பமாகிறது. ஆயிரம் என்பது ஒரு எண்ணிக்கை. இப்படிப்பட்டவர்களை உங்களோடு இணைத்துக் கொள்வதில் இருந்துதான், அவர்கள் நீங்கள் காட்டும் பாதையை ஏற்றுக்கொள்வதும், உங்களோடு கூட வருவதுமான வெற்றிப் பயணம் ஆரம்பிக்கிறது.

கெவின் கெல்லி தன்னுடைய பதிவில் இப்படி ஆரம்பிக்கிறார்:

"வால் நீண்டு கொண்டே போவது இரண்டு  விதமான தரப்பை ரொம்பவுமே மகிழ்ச்சியடையச் செய்யும். அதிர்ஷ்டக்காரர்களான சந்தையைக் கைப் பற்றுகிறவர்கள், சந்தையில் வாங்குகிறவர்கள் இப்படி இரண்டு தரப்பையுமே!"

வரப்புயர நீர்  உயரும்னு தானே நாமெல்லாம் படிச்சிருக்கோம்! கெவின் கெல்லி கொஞ்சம் வித்தியாசமா, வால் நீள, தலை நிமிரும்னு சொல்லியிருக்காரு! படத்தைப் பாருங்க!வாலைத் தேடவேண்டாம்!

இங்கே கெவின் கெல்லி சொல்வது தலை-வால் என்ற இரண்டு அம்சத்தைப் பற்றி! வேறு எதனோடும் போட்டுக் குழப்பிக் கொள்ள வேண்டாம்!

இப்படி ஆயிரம் உண்மையான நண்பர்களைச் சம்பாதிப்பது, முடியக் கூடிய ஒரு விஷயம் தான்! அவர்களுடைய நம்பிக்கையைப் பெறுகிற விதத்தில் உங்களுடைய தயாரிப்பு இருக்க வேண்டும்! இங்கே உதாரணத்துக்கு வலைப் பதிவுகளையே எடுத்துக் கொள்வோமே, அவர்களுடைய கனவுகளை நனவாக்கும் வழியைக் காட்ட உங்களால் முடியும் என்றோ, அவர்களுக்கு பயன் படுகிறவிதத்தில் உங்களுடைய பதிவுகளை அவர்களை அடையாளம் கண்டு கொள்கிற மாதிரியோ ஆரம்பித்து, அந்த நம்பிக்கையைத் தொடர்ந்து காப்பாற்றிக் கொள்ளவும் உங்களால் முடியுமானால், ஆயிரம் பேர் மட்டுமல்ல இன்னும் அதிகமாகவே உங்களைப் பின்தொடரத் தயாராக இருப்பவர்களாக மாற்ற முடியும்!

இப்படி உண்மையான நண்பர்கள் கிடைப்பது மிக மகிழ்ச்சிகரமான அனுபவமாக இருக்கும். இந்த மாதிரி நண்பர்களை சந்தோஷப்படுத்துவதே கூட ஒரு சந்தோஷகரமான அனுபவமாகவும், வாழ்க்கைக்கு உயிர் ஊட்டுவதாகவும் இருக்கும் இல்லையா!


புத்தகங்களைப் பேச வந்த தளத்தில் இதெல்லாம் எதற்காக என்கிறீர்களா? புத்தகங்களை என்ன செய்வது என்ற இந்தப்பக்கத்தை ஒருதரம்  வாசித்து விடுங்கள்!

புத்தக வாசகனுக்கு தான் வாங்கிய புத்தகங்களோடு உள்ள உறவு அது ஒரு புத்தகம் என்பதைத் தாண்டியது, அது  ஒரு விதமான தோழமை உணர்வு, படிப்பின் வழியாக உணர்ந்த நெருக்கம் அவனைப்பற்றிக் கொள்கிறது, அவன் புத்தகங்களை வெறும் அலங்காரப்பொருளாக நினைப்பதில்லை, ஒரு புத்தகம் திறக்கப்படும்போது ஒரு உலகம் திறக்கபடுவதை உணர்கிறான், அது தன் வாழ்வை புரட்டி போடுவதை தானே அனுபவிக்கிறான், ஆகவே அதை உயிருள்ள ஒன்றாகவே கருதுகிறான், புத்தகங்களை தன்னை மேம்படுத்த துணை செய்யும் ஆசானாக, நண்பனாகவே கருதுகிறான், ஆகவே புத்தக வாசகன் ஒரு புத்தகத்தை இழப்பதை எப்போதுமே தனது அந்தரங்க வலியாக உணர்கிறான்,

எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் இந்தவரிகளில், புத்தகம் என்ற இடத்தில் பின் தொடர்பவர்கள் என்று வைத்துப் பாருங்கள்! அப்படியான நெருக்கம், கைவரப் பெறுமானால், ஃபாலோயர்ஸ், எண்ணிக்கை, அதனால் சாதிக்க முடிந்தது என்று வாழ்க்கை ஒரு அர்த்தமுள்ள நதிப்பெருக்கு மாதிரி ஓடிக் கொண்டே இருக்கும்! இலக்கை அடையும் வரை ஓயவே ஓயாது!



ஆலமரமாய் வளர்ந்து நிற்கும் புதுக்கோட்டை ஞானாலயா ஆய்வு நூலகம் விழுதுகளாய் உங்கள் ஆதரவை வேண்டி நிற்கிறதே,! கொஞ்சம் இந்தப் பக்கத்தையும் பாருங்களேன்!