சரித்திரக்கதைகள் என்றாலே சாண்டில்யன் தான்!

"வாசிப்பு அனுபவம் உள்ள எவருக்கும் கல்கியின் பொன்னியின் செல்வன் பரிச்சயமாகி இருப்பதில்  அதிசயமில்லை!.

கல்கிக்கு  முன்னால் எத்தனை பேர் முயற்சித்தார்கள் என்பதை விட, அவருக்குப் பின்னால் எத்தனைபேர் முயற்சித்தார்கள் என்பதைப் பார்த்தாலே, சரித்திரக் கதை எழுதுவதில் உள்ள கஷ்டங்கள் புரிந்து விடும். சரித்திரக் கதை எழுதுவதற்கு நிறைய ஆதாரங்களைத் தேடிப் படித்திருக்க வேண்டும், குறிப்புக்களை வைத்துக் கொண்டு, முரண்படாமல் கயிற்றின் மேல் நடப்பதுபோல, கவனமாக சம்பவங்கள், கதாபாத்திரங்களை உருவாக்க வேண்டும்!அதனால் தானோ என்னவோ, நிறைய எழுத்தாளர்கள் சரித்திரத்தின் பக்கமே திரும்பிப் பார்க்க மாட்டேன் என்கிறார்கள்!"

இப்படி இந்தப்பக்கங்களில் வரலாறும் முக்கியம்!

கொஞ்சம் வரலாற்றையும் பார்ப்போமா என்ற கேள்வியை எழுப்பிக் கொண்டு பார்த்திருக்கிறோம்!

ஆனால், ஆடத் தெரியாதவள் தெரு கோணலாக இருக்கிறது என்று சொல்லிவிட்டு ஒதுங்குவதைப் போல, சரித்திரம் என்றால் என்ன, எங்கே நிஜமும், புனைவும் எந்த விகிதத்தில் கலவையாகி ஒரு நல்ல வாசிப்பு அனுபவமாகிறது என்பதையெல்லாம் சிந்திக்காமலேயே, வரலாறு என்பதே புனைவுகள் தான்! என்று அலட்சியமாகப் பேசி விட்டு, ஆட்டையில் கலந்து கொள்ளாமல் நழுவிக் கொள்ளும் நபர்களை நிறையப் பார்த்திருக்கிறேன்!

வரலாற்றுப் புதினங்கள் என்றாலே ஏனோ இங்கே நிறையப் பேருக்குக் கல்கி தான் முதலில் நினைவுக்கு வருகிறார். அதற்கு அடுத்தாற்போல என்று தேடினால், எவர் எவர் பெயரையோ கொஞ்சம் தயங்கித் தயங்கி சொல்பவர்களையும் பார்த்திருக்கிறேன்.

தமிழில் சரித்திரக் கதைகளின் தன்னிகரற்ற சக்கரவர்த்தி, பேரரசு என்று எவரையாவது குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டுமானால் அது சாண்டில்யன் ஒருவராகத் தான் இருக்க முடியும்! ஏன் என்பதை இந்தப் பதிவில் கொஞ்சம் விவரமாகவே

சொல்லியிருக்கிறேன்.

வரலாறு என்பது வாழ்ந்த மக்களின் அனுபவத் திரட்டு. அதை எவர் எந்தக் கோணத்தில் இருந்து, எப்படி எடுத்துக் கொள்கிறார் என்பதில்  வேண்டுமானால்  வேறுபடலாமே தவிர, மொத்த வரலாற்றையுமே புனைவு என்று ஒதுக்கித் தள்ளிவிட்டுப் போய்விட முடியாது! அந்த வகையில் சாண்டில்யன், சொல்ல விரும்பும்  கதையைத் தேர்ந்தெடுக்கும் விதமே அலாதி! சாண்டில்யனைப் பற்றிக் கொஞ்சம் விரிவாகவே, அவரது படைப்புக்களின் விமரிசனத்தோடு, இங்கே தொடர்ந்து எழுத ஆசை இருக்கிறது.

அதற்கு முன்னால் வரலாறு என்பதே வெறும் புனைவுகளால் ஆனது தானா என்பதைக் கொஞ்சம் பார்த்து விடலாம்!

புறநானூற்றில், வரிசையாக ஆறுபாடல்கள்! இரண்டு வெவ்வேறு புலவர்கள் பாடியது, ஆளுக்கு மூன்று பாடல்களைப் பாடி இருக்கிறார்கள். இவர்கள் வாழ்ந்த காலம் என்ன, பாட்டுடைத் தலைவனுக்கு வேறு என்ன ஆதாரம் என்றெல்லாம் தேடிப் பிடிக்க முனைபவர்கள் முனையலாம்! சோம்பல் கொள்கிறவர்கள், இதெல்லாம் கதைக்கு ஆகாது, முழுக்க முழுக்க புனைவு தான் என்று சொல்லி அபீட்டாயிக்கலாம்!

இந்த ஆறுபாடல்களிலும், சாத்தந்தையார் என்ற புலவர் எழுதிய முதல் பாடலில் மட்டும் தான் ஒரு குறிப்புக் கிடைக்கிறது. மற்ற ஐந்திலும் வேறு பெரிதாக விவரமேதும் கிடைப்பதில்லை. அதனால் முதற்பாடலை இங்கு பார்க்கலாம்! மற்ற ஐந்தையும் பார்க்க வேண்டுமானால், புறநானூற்றின் 81 முதல் 85 வரையிலான பாடல்களை Project Madurai தளத்தில் இருந்து பார்க்கலாம்.

இன்கடுங் கள்ளின் ஆமூர் ஆங்கண்,
மைந்துடைமல்லன் மதவலி முருக்கி
ஒருகால் மார்பொதுங் கின்றே; ஒருகால்
வருதார் தாங்கிப் பின்னெதுங் கின்றே
நல்கினும் நல்கான் ஆயினும், வெல்போர்ப்
போர் அருந் தித்தன் காண்கதில் அம்ம
பசித்துப் பணைமுயலும் யானை போல
இருதலை ஒசிய எற்றிக்
களம்புகும் மல்லன் கடந்துஅடு நிலையே

புற நானூறு பாடல் எண்: 80 பாடியவர் சாத்தந்தையார், தும்பைத் திணை, எருமை மறத் துறை, பாடல் தலைவன் சோழன் போர்வைக்கோப் பெருநற்கிள்ளி

இந்தப் பாடலில் சரித்திரம், புனைவு ஏதேனும் தென்படுகிறதா என்று பார்த்துவிட்டுச் சொல்லுங்கள்! சாண்டில்யன் மாதிரி, திறமையான எழுத்தாளரின் கைகளில் எப்படி ஒரு அற்புதமான சித்திரம் வெளிப் படுகிறது என்பதை அடுத்துப் பார்க்கலாம்!