#கர்ணன் திரைப்படம் சொல்லவருவது என்ன?

இந்தப்பக்கங்களில் திரைப்பட விமரிசனம் என்றெழுதி நீண்டநாட்களாகி விட்டது என்கிற நினைப்பே, இன்று முகநூலில் ஸ்டேன்லி ராஜன் எழுதிய ஒரு பகிர்வைப் படித்ததும் தான்,வந்தது. அதுவும் ஒரு திரைப்படம் மீதான விமரிசனம் என்று மட்டுமே இல்லாமல், தமிழ்த்திரை உலகம் போய்க்கொண்டிருக்கிற விதத்தைப் பற்றிய ஆதங்கமாகவும் வெளிப்பட்டிருந்ததை யோசித்ததில் ஒரு பெருமூச்சுடன் தான் கடக்கவேண்டி இருந்தது.

 

Stanley Rajan

2ம.நே  ·

இந்த சினிமா தயாரிப்பு என்பது சாமான்யம் அல்ல, பெரும் செட்டிகளும் மார்வாடிகளுமே திணறி தாக்குபிடிக்க முடியாமல் ஓடிவிட்ட களம் அது

ஏவிஎம் போன்றோரே ஒதுங்கி கொள்ள, குஞ்சுமோன் போன்ற பிரமாண்டங்களே இருந்த இடம் தெரியாமல் போன அளவு அதன் தாக்கம் கடுமையானது

திரைதுரையிலே ஊறிய நடிகர்களும் கவிஞர்களும் கூட, ஏன் டைரக்டர்கள் கூட சொந்தபடம் எனும் சவால் எடுக்க துணியவில்லை. அப்படிபட்ட திரையுலகில் பா.ரஞ்சித்தனார் 6 படம் தொடர்ந்து தயாரிப்பாராம், இதற்கான பணம் எங்கிருந்து யார் கொடுகின்றார்கள் என்பது தெரியாது

சரி, யாரும் கொடுக்கட்டும் ஆனால் இந்த தலித் கும்பல் எடுக்கும் படங்களின் கதை என்ன?

மேல் சாதி கீழ்சாதியினை அடிகின்றது, ஒடுக்குகின்றது எனும் ஜாதிய மோதலை தூண்டும் விதமாகவே இருக்கின்றதே அன்றி உருப்படியாக ஏதுமில்லை

நல்ல தலித்படம் என்றால் படித்தோ உழைத்தோ ஒரு சமூகம் உயர்வதை காட்டலாம் , மாறாக அடி, வெட்டு, குத்து, சிறைக்கு போ என்பதெல்லாம் மிக பெரிய சாதிய வன்ம தூண்டல்

இந்த இடத்தில் பாரதிராஜா, கமல், முத்தையா என அவர்களை இழுத்துவரலாம் ஆனால் பாரதிரஜாவோ கமலஹாசனோ சாதிய சண்டை வராதவரையில் சுய சாதி அல்லது ஒரு சாதியின் கொடும் மனநிலையான இன்னொரு பக்கத்தை காட்டியிருப்பார்கள்

அதற்கு முக்குலத்தோர் சமுதாயம் பொங்கியிருக்க வேண்டும் ஆனால் அவர்களோ நாங்கள் அப்படித்தான் திருந்த வேண்டிய தூரம் நிறைய உண்டு என்பதுபோல் அமைதி காத்தார்கள்

ஆனால் ரஞ்சித்தர், மாரி செல்வராஜ் படங்களெல்லாம் அப்படி பக்குவமான நிலையில் எடுக்கபட்டவை அல்ல, அவர்களிடம் முதிர்ச்சி இல்லை மாறாக ஒருவித வன்மம் மட்டும் மேலோங்கி நிற்கின்றது

வரலாற்றை புரட்டுங்கள்

1300களில் ஆப்கானிய கொள்ளை கும்பல் மதுரையினை ஆளவந்ததில் தமிழ்குடிகளின் அடக்குமுறை ஆரம்பிக்கின்றது, பின் நாயக்கர்கள் வந்தார்கள்

வெள்ளையன் ஆட்சியில் எல்லோரும் அடிமை ஆம் பார்ப்பனன் முதல் தலித் வரை அடிமைகளே

பார்ப்பனருக்கும் சொத்து பத்து மாட மாளிகை என எதுவுமில்லை, ஒரு சில ஜமீன்களும் மிராசுகளும் மட்டும் சொத்து வைத்திருந்தன அதுவும் ஆங்கிலேயனுக்கு கப்பம் கட்ட.இந்நிலையில்தான் சுதந்திரம் வந்து நாடு விடுதலையாயிற்று

இதன் பின் காட்சிகள் மாறின, பார்ப்பன சமூகம் முடிந்தால் இந்தியா இல்லையா வெளிநாடு என கல்வியில் அதன்போக்கில் முன்னேறிற்று

இதில் அன்று "குற்றபரம்பரை" என ஆங்கிலேயனால் அடிமையாக்கபட்ட முக்குலத்து சமூகம் கூட விளையாட்டு, கல்வி, தொழில் என மெல்ல மேலெழுந்தது

இன்று காவல்துறை நீதிதுறை உள்ளிட்ட பல துறைகளில் மறவர்கள் ஆதிக்கம் இருப்பதை மறுக்க முடியாது, இவ்வளவுக்கும் குற்றபரம்பரை என ஒடுக்கபட்ட சமூகம் அது

துருக்க படையெடுப்பில் பல இன்னல்களை சந்தித்து ஒடுக்கபட்ட இனமான நாடார் இனம் இன்று உழைப்பால் வியார சமூகமாக உயர்ந்து நிற்கின்றது, தமிழக பொருளாதாரம் அவர்களிடம் இருக்கின்றது

ஆக ஆழ்ந்து கவனியுங்கள்

இதில் தலித்மக்களின் சாதனை என்ன?

இந்த 2000 வருடம் அடக்கினான், ஒடுக்கபட்டோம், தாழ்த்தபட்டோம் என்பதல்ல விஷயம், 1930களில் இருந்து அவர்களுக்கு வாய்ப்பு குவிய தொடங்கியது

சுதந்திர இந்தியா அவர்களுக்கான விடியலை இட ஒதுக்கீடு, சட்ட ரீதியான பாதுகாப்பு என வழிவிட்டது

ஆனால் எவ்வளவு தலித் தொழிலதிபர்கள் உருவானார்கள், எவ்வளவு பேர் பெரும் பதவிக்கு வந்தார்கள், எவ்வளவு பேர் தொழில் சாம்ராஜ்யம் இல்லை வேறு வகையில் உருவானார்கள்?

ஒருவருமில்லை

படிப்பு இல்லை என்பது விஷயமல்ல, சென்னையில் உழைத்து கொடிகட்டிய நாடார்களில் பலர் 5ம் வகுப்பு தாண்டாதவர்களே

ஆக கல்வியும் இன்னும் கடுமையான உழைப்புமே ஒரு சமூகத்தை உணர்த்தும் மாறாக அடங்கமறு, வெட்டு, குத்து, கொல் என்பதெல்லாம் ஒரு காலமும் நல்ல முடிவினை தராது

இது ஒரு சில லோக்கல் தாதாக்களை உருவாக்குமே அன்றி சமூகத்துக்கான ஒரு மாற்றத்தையும் கொடுக்க்காது

ரஞ்சித் கோஷ்டி ஒரு மாதிரியான விஷ விதைகளை தமிழகத்தில் விதைக்கின்றது

சுதந்திர இந்தியா எல்லோருக்கும் சமவாய்ப்பு என்று அல்ல, அவர்களுக்கு மிகபெரிய வாய்ப்பினை கொடுக்கும் அளவில்தான் வடிவமைக்கப் பட்டிருக்க்கின்றது

அதில் படித்தோ உழைத்தோ முன்னேறாமல் கற்பனை கதைபேசியே சம்பாதிப்போம் அதற்கு ஒரு சமூகத்தினை வெறியேற்றி புரட்சி செய்வோம் என்பதெல்லாம் சரியல்ல.இதெல்லாம் சமூகம் பற்றி அதன் அமைதி வளர்ச்சி பற்றி கவலைபடாத ஒரு சில பக்குவற்ற தற்குறிகளின் சுயநலம் அன்றி வேறல்ல‌

கமலஹாசனும் தேவர்மகன் என்றொரு படம் எடுத்தார், அதன் முடிவில் வன்முறை தீர்வாகாது கல்வியும் உழைப்புமே ஒரு சமூகத்தை மேம்படுத்தும் என சொல்லியிருந்தார்

எங்கே "பொடியன்குளம்" என பெயர் வைத்த கோஷ்டி "கீழதூவியூர்" என ஒரு ஊருக்கு பெயர் வைத்து படம் எடுத்துவிட முடியுமா?

எடுத்துவிட்டு கமுதி ராமநாதபுரம் பக்கம் அமைதி நிறுத்திவிட முடியுமா?

இந்த சென்சார் போர்டும் அது சார்ந்த அமைப்புகளும் சாதிய வன்முறையினை தூண்டும் ரஞ்சித்தர் கோஷ்டிகளுக்கு சில கட்டுபாடுகளை விதிக்காவிட்டால்

அதாவது படிக்காதே உழைக்காதே மாறாக அருவாள் தூக்கி அந்த சாதியினை வெட்டி "புரட்சி செய்" என்றெல்லாம் வன்மங்களை விதைப்பதை தடுக்கா விட்டால் பிறிதொரு நாளில் இவர்களால் தமிழக அமைதி மிகபெரிதாக பாதிக்கபடும் என்பது மட்டும் நிஜம்..

அரைகுறை சுயநல‌ போராளி மிக மிக ஆபத்தானவன், அவனால் மிகபெரிய சமூக அமைதி கெடும், அதற்கு முன் அரச அமைப்புகள் விழிப்பது நல்லது. ஆம், உழைப்பும் படிப்பும் நல்ல சிந்தனையுமே ஒரு சமூகத்தை உயர்த்தும் அதைத்தான் பல்வேறு சமூகங்களின் வளர்ச்சியினை கொடுக்கும்,

அது அன்றி எதுவும் வாரா என்று முடித்திருக்கிறார்.

பாடல்களை வைத்து மட்டுமே இயங்கி கொண்டிருந்த தமிழ்த் திரையுலகில் புதிதாக நுழைந்த அடுக்குமொழி வசனங்கள் வெகுவாக எடுபட்ட அந்த நாட்களில் அண்ணாதுரை, கருணாநிதி போல வெகுசிலரே மிகுந்த கவனத்தைப் பெற்றார்கள். அவர்களுடைய அரசியலுக்கு தமிழ் சினிமா பலமான அஸ்திவாரம் போட்டது ஒருபக்கம் என்றால் சினிமாவால் வளர்ந்த வசனகர்த்தா குடும்பம், தங்களை வளர்த்து விட்ட தமிழ்ப்படத் தயாரிப்பாளர்களையே விழுங்கி இல்லாமல் ஆக்கியது தான் க்ளைமேக்ஸ்! Tragedy!அதையும் ஸ்டேன்லி ராஜன் சேர்த்தே சொல்லி இருக்கலாம்.

தலித் இலக்கியம், தலித் சினிமா, தலித் அரசியல் என்று தலித் மக்களை மற்றவர்களிடமிருந்து பிரித்து, தனித் தீவாக்கும் முயற்சிகள் நீண்டநாட்களாகவே நடந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றன. சரக்கு மிடுக்கு என்று பேசும் திருமாவளவன், ரஜினிகாந்தை வைத்துப் படம் பண்ணியதாலேயே பிரபலமான பா. ரஞ்சித், அவரை அடியொற்றி வந்த மாரி செல்வராஜ் என்று விபரீதமான சிந்தனைகளை விதைக்கும் நபர்கள் இப்போதுதான் முன்னணிக்கு வந்து கொண்டிருப்பதைக் கவலையோடு கவனிக்க வேண்டி இருப்பதை ஸ்டேன்லி ராஜன் பகிர்வு சுட்டிக் காட்டுகிறது.

மாற்றுக்கருத்தையும் கவனத்தில் கொள்வதற்காக சிங்கப்பூர் பதிவர் நண்பர் கோவி கண்ணன்  . 

இது பட விமரிசனம் அல்ல என்று சொல்லியே ஆரம்பித்திருக்கும் கர்ணன் படத்தின் மீதான பார்வை இங்கே  

மீண்டும் சந்திப்போம்.