கர்நாடக சபாநாயகர் ரமேஷ்குமார் இந்தமாதம் முழுவதும் என்னுடைய கவனத்தைக் கவர்ந்தவராக இருந்தார் என்பதை நான் சொன்னால் நம்புவதற்கு கொஞ்சம் கஷ்டமாகத் தான் இருக்கும்! ஆனால், சமீபகாலத்தில் வேறெவரையும் நான் இவரளவுக்கு பேசுகிற விதம் உள்ளிட்டுப் பல்வேறு விஷயங்களைக் கூர்ந்து கவனித்ததில்லை. நிதானமாகப் பேசுகிறார். காங்கிரஸ்காரராக இருந்தாலும், கொஞ்சம் நடுநிலையாக இருப்பதாகக் காட்டிக் கொள்ளவாவது முயற்சி செய்தார் என்பதில் எல்லாம் இங்கே கழகங்களோடு ஒப்பிட்டுப் பார்க்காமல் இருக்க முடியவில்லை!
எழுபது வயதாகும் ரமேஷ் குமாரைப் பற்றி நான் தனிப்பட்ட விமரிசனம் எதுவும் செய்யவிரும்பவில்லை. ஆனால் இந்த 5 நிமிடப் பேட்டியில் 10வது ஷெட்யூலை வைத்துத் தான் என்ன மாதிரி முடிவெடுக்க முடியும் என்பதை ஒரு கோடி காட்டி இருப்பகாகவே நான் புரிந்து கொள்கிறேன். 1985 இல் கொண்டு வரப்பட்ட கட்சித்தாவல் தடைச்சட்டம் எந்த அளவுக்குப் பயனற்றுப் போயிருக்கிறது என்பதை மறுமதிப்பீடு செய்ய வேண்டிய தருணம் இது. உச்சநீதிமன்றமே நேற்றைய நாட்களில் இந்தச் சட்டத்தை மதிப்பீடு செய்து ஏற்றுக்கோண்டு விட்டது என்பதால் மட்டும், இப்போதும் அதே மாதிரி ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டிய அவசியம் இல்லை. சட்டம் இயற்றுவதோடு சட்டமன்றம், நாடாளுமன்றத்தின் வேலை முடிந்து விடுகிறது என்பதை மறந்து சட்டமன்றத்தில் காங் JDS உறுப்பினர்கள் ஆவேசமாகப் பேசிய பேச்சுக்கள்நீதித்துறை எல்லாம் நீதிமன்றத்தின் முன்னால் எடுபடுமா?
இந்த விவாதம் பகிரப்பட்டதுகூட பேசியவர்கள் எல்லாம் தெளிவாகப் பேசினார்கள் என்றல்ல! எதைப் பேசுவதற்குத் தவறினார்கள் என்பதை நீங்களே யோசித்துப் பார்க்க உதவியாக மட்டுமே!
இங்கே நம்முடைய அரசியலில் மிகப்பெரிய பரிதாபமே, ஒத்து இயங்கவேண்டிய சட்டம் இயற்றுகிற அதிகாரம் படைத்த சட்டமன்றம், நாடாளுமன்றம், சட்டப்படி செயல்பட வேண்டிய நிர்வாகம் /அதிகாரிகள், சட்டத்தைப் புரிந்துகொண்ட விதம் சரிதானா என்பதைச் சொல்ல வேண்டிய நீதித்துறை இவைகளில் அங்கம் வகிக்கும் எவருக்குமே தங்களுடைய பொறுப்பு, கடமை,அதிகாரவரம்பு என்ன என்பதே தெரிவதில்லை என்பதுதான்! வானளாவிய அதிகாரம் என்று குதித்த ஒரு சபாநாயகரை நீதிமன்றம் தலையில் குட்டி அடக்கிவைத்த கதை தமிழகத்திலேயே நடந்தது. நீதிமன்றத் தலையீடு இல்லாமல் தங்களுடைய பொறுப்பை உணர்ந்து செயல்படுகிற தன்மை அரசியல்வாதிகளுக்கும் அதிகார வர்க்கத்துக்கும் அறவே இல்லை என்பதை இப்படிப் பிரச்சினைகள் வெடித்துக் கிளம்புகிற நேரங்களிலாவது கவனிக்கிறோமா? அரசியல் சட்டத்தை அறிமுகம் செய்து அரசியல் சாசன நிர்ணயசபையில் அம்பேத்கர் பேசும்போது, நாடாளுமன்றம், அரசுநிர்வாகம், நீதித்துறை இவை மூன்றில் எது பிரதானமானது, அதிகாரம் மிக்கது என்பதைக் குறிப்பிட்டுச் சொல்லாமல் விட்டதற்கு, ஏதோ இரண்டு தவறு செய்தால், மூன்றாவது தலையிட்டுச் சரிசெய்யும் என்கிற நம்பிக்கை, எதிர்பார்ப்புடன் மட்டுமே என்றார். ஆனால் இந்திரா காலத்தில் அம்பேத்கருடைய அந்த நம்பிக்கை தவிடு பொடியாக்கப்பட்டதை இங்கே மறந்துவிடுகிறோம். தவறான ஆசாமிகளை சட்டம் இயற்றுகிற அதிகாரம் உள்ள இடத்துக்கு தேர்ந்தெடுத்து அனுப்புகிற தவறை வாக்காளர்களாகிய நாமும் தொடர்ந்து செய்து கொண்டிருப்பதில், சட்டம் இயற்றுவது எப்படியென்றே தெரியாத தற்குறிகள் நீதிமன்றங்களோடு வானளாவிய அதிகாரம் படைத்தது நீயா நானா என்று வெட்டிவீராப்பு பேசுவதை இன்னும் எத்தனை நாளைக்கு வேடிக்கை மட்டும் பார்த்துக் கொண்டிருக்கப் போகிறோம்?
கொஞ்சம் யோசித்துச் சொல்லுங்களேன்!
மீண்டும் சந்திப்போம்.
No comments:
Post a Comment